• MENU >>
• Weblog
• Achtergronden
• Archief
• RSS Feed
• Login

 What`s in it for me?

Dit is volgens Stephen Downes een voorbeeld van de verkeerde vraag.

“The way to function in a connected world is to share without thinking about what you will get in return. It is to share without worrying about so-called ‘free-riders’ or people taking advantage of your work.”
http://www.downes.ca/post/44261

Ik moet daar (zelfs na 12 jaar) nog steeds een beetje aan wennen. Ik moet toegeven dat ik me de vraag soms wel stel. Het is niet zo dat mijn ‘gedeel’ mijzelf niet genoeg op zou leveren, dat is het probleem niet. Het probleem is dat ik maar moeilijk kan accepteren dat ik soms ‘eigenlijk’ het werk doe waar anderen mensen voor betaald worden. Dat is soms heel erg evident, maar soms ook meer verborgen. Maar wat doe je er aan?

Ik laat mij in de keuzes die ik maak nauwelijks leiden door wat anderen vinden dat er zou moeten gebeuren. Dat is ook wel weer heel erg prettig. Ik heb wat betreft ook geen verplichtingen. Misschien is dat ook wel een beetje de kracht van het ‘delen’. Deel wat je wilt, maak je geen illusies, doe wat je leuk vindt, vrijheid blijheid… Heb je er genoeg van? Dan stop je er gewoon mee toch? No strings attached… Zou je denken.

Maar zo werkt dat natuurlijk niet. Als ik vandaag zou besluiten om met WisFaq of Wiskundeleraar te stoppen? Zou dat kunnen? In principe (in formele zin) natuurlijk wel, maar ik geloof niet dat ik daar dan veel vrienden mee zou maken. Het zou ook ‘heel dom’ zijn om iets dat (kennelijk) werkt op die manier te beëindigen. Ik ben de LERO niet, zullen we maar zeggen…

Maar ergens klopt er iets niet. Stephen Downes schrijft ‘When you share, people are more willing to share with you’. In ‘t algemeen lijkt me dat helemaal juist, maar in het overgangsgebied van ‘werk’ en ‘persoonlijke inzet’ gaat dat niet altijd op. Ook daar zou ik nog wel een paar irritante voorbeelden van kunnen geven.

Voorlopig ga ik me daar maar niet mee bezig houden. Mijn conclusie is dat ik me niet bezig moet houden met het ‘gekluns’ van anderen. Ik heb meer dan genoeg aan mijn eigen ‘gekluns’. Daar heb ik voorlopig mijn handen vol aan. Feitelijk weet ik ook niet helemaal waar dat toe leidt. Eigenlijk heb ik dat ook nooit geweten, 't is meer op gevoel zullen we maar zeggen. Maar ik ben niet ontevreden… maar helemaal lekker zit het niet, ergens...

Geef een reactie op dit bericht

DoubleYouSee