Wiswijzer

Als je lesmateriaal maakt dan moet je dat ofwel zelf uitproberen ofwel anderen er naar laten kijken. Het is helaas zo dat je in het algemeen eerder ziet wat je denkt dat er staat dan wat er 'echt' staat. Ik deed bij statistiek in jaar 1 altijd een rondje foute vragen. Vooral bij combinatoriek, statistiek en kansrekenen blijkt dat het moeilijk is om duidelijke en vooral eenduidige vragen te stellen. Meestal gaat het fout omdat je iets anders in je hoofd hebt dan noodzakerlijkerwijs uit de vraag naar voren komt. Dit is overigens een probleem dat veel mensen hebben. Iets anders in hun hoofd dan wat er uit komt.

Dit is daar wel een mooi voorbeeld van:

Iedereen begrijpt natuurlijk wel wat de bedoeling is. Vooral als je dit soort opgaven al eerder hebt moeten doen. Eigenlijk is het wel een aardige vraag. Maar 't klopt niet natuurlijk.

Op zich hoeft dit natuurlijk geen ramp te zijn, maar aanstormende leraren zouden bij de antwoording van deze vraag wel moeten zien dat het niet deugt. Als studenten bij toetsen vragen ontdekken die niet deugen krijgen ze van mij natuurlijk extra punten. Alleen om die reden zou je dat ook moeten doen, foute vragen stellen.

Het meeste 'spul' dat ik op wiswijzer heb staan is redelijk oud. Het is meestal het resultaat van jaren lang les geven en op een gegeven moment de zaak 's op een rijtje zetten. Het zijn vaak beknopte samenvattingen van de dingen die je dan zo gebruikt om uit te leggen en vooral ook even vast te leggen hoe 't in elkaar steekt. Strikt genomen heeft zoiets alleen zin als je 't al weet. Als het de goede associaties oproept dan herinner je je weer hoe 't zat en zo. Het nut daarvan is dus eigenlijk heel beperkt. De vraag is of je wiskunde kan leren door er over te lezen. Misschien moet je 't wel vooral doen. Als je er later dan over leest dan heb je er wat aan. Zoiets...

Geef een reactie op dit bericht

Ik ben gestopt met dit weblog. Reageren is niet meer mogelijk...