Ik geloof dat ik de laatste paar dagen vooral bezig ben met niks. Ik denk wel veel na, produceer af en toe nog 's wat teksten, plaatjes en muziekjes, maar 't zijn niet de dingen die ik me had voorgenomen. Volgens mij ben ik nu zo'n beetje aan het evalueren ben wat ik nu eigenlijk allemaal het afgelopen studiejaar gedaan heb, wat ik heb meegemaakt, maar eigenlijk ben ik de zaak een beetje aan afsluiten. Dat laatste is een beetje voorbarig, want ik moet nog een paar weken…
Ik ben vandaag maar 's verder gegaan met het opruimen van allerlei werkjes. Oude werkruimtes archiveren in wiskundeleraar, Daarnaast moet ik alweer een beetje gaan nadenken over volgend jaar.
Tussendoor denk ik dan nog na over ‘het lijstje voor Marcel’, over ‘metacommunicatie, reflectie en zelfverwijzing’, over ‘inhoud en middelen’, DWO, de definitie van een learning community, over ‘samenwerken’ en nog veel meer… Is dat eigenlijk ook niet gewoon werken? Ik denk ’t wel…
Ik kwam net nog mijn lijstje ‘goede voornemens’ tegen. Daar is werkelijk helemaal niets van terecht gekomen. Geen studeerkamer, geen gitaren, geen dozen… De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. Een niet erg werkbaar concept dus…
"Ik bevestig de stelling dat er geen gebrek aan docenten is, als we allemaal bereid zijn om klassen les te geven en als we ophouden met het verzinnen van taakjes, die ten koste gaan van het lesgeven, zegt de rector van het Haags Montessori Lyceum vandaag in Den Haag Centraal."
http://beteronderwijsnederland.net/node/5880
Stelling: Iedere professional doet er goed aan regelmatig stil te staan bij zijn dagelijks handelen.
Tja, dat is waar natuurlijk. Vroeger noemde je dat gewoon 'nadenken', maar reflecteren is wel mooi. Laat je licht maar 's schijnen over waar je zo mee bezig bent. Waarom niet? Les geven, vakken ontwikkelen, experimenteren met van alles en nog wat,... Allemaal leuk natuurlijk, maar als ik daar zo 's over nadenk dan is dat wel een beetje eenzijdig. Het is meer 'continueren' waar je mee bezig bent dan echt 'nieuwe dingen' doen.
Echt 'creatief zijn' vraagt meestal toch wel een soort van aanleiding. Een probleem kan zo'n aanleiding zijn. Veel van wat ik doe is een oplossing van een probleem. Maar ja, als alles z'n gangetje gaat wat is dan het probleem? Eigenlijk is er niet direct een probleem en misschien mis ik dat wel. 't Wordt tijd dat ik weer 's een probleem bedenk...
Met al die 'nieuwe ontwikkelingen' schieten mij allerlei dingen door het hoofd:
Als dat maar goed gaat...
Ik sprak al eerder het vermoeden uit dat ik eigenlijk meer een soort kind ben dan een leraar. Maar nu weet ik het zeker!
Dat lijkt me inderdaad wel een heel mooi uitgangspunt voor een boek. Ik ben benieuwd!
Maar 't is wel erg. Ik zit me al 38 jaar af te vragen wat er nu precies mis is met mij (want dat is wel duidelijk), blijkt er een heel eenvoudige oplossing te zijn. Geweldig! Ik ben weer helemaal gelukkig...
Ik geloof dat ik op de lagere school al in een bandje zat. Dat moet een behoorlijk armoedig zooitje geweest zijn. Ik geloof dat Johan accordeon speelde, Fred drumde op zeepdozen en ik denk dat ik toen de zanger was met het idee dat ik misschien wel bassist zou moeten kunnen worden, op termijn dan, want een instrument bespelen deed ik toen nog niet. We oefenden op een woonboot aan de Merwedekade. De vader van Fred had een parlevinker, geloof ik. Het was een tijd dat op de kamers van mijn broer en zus de foto’s van de Beatles, de Rolling Stones, Dave Barry, e.d. aan de muren hingen. Volgens mij waren we zelf wel gek van de Monkeys, maar dat was waarschijnlijk meer vanwege de TV-serie.
Muziek maken doe ik erg graag, maar zingen in het openbaar doe ik alleen met grote tegenzin en alleen als het echt niet anders kan. Je kunt je misschien voorstellen dat ik destijds als pianist van het schoolcabaret er min en meer ingeluisd moet zijn om het lied ‘faalangst’ in het openbaar te zingen. Ik had een tekst van een collega op muziek gezet en ter illustratie zelf even op een cassette gezet zodat iedereen een beetje een idee zou krijgen. Uiteindelijk heeft dat geresulteerd in het live uitvoeren en zelfs het opnemen voor een CD van het nummer. Gelukkig gaat het over ‘faalangst’ en dat klopt ook wel. Je kan het horen maar ‘t past er wel bij, zullen we maar zeggen, ook al is het niet helemaal een bewuste keuze.
Eigenlijk is dat wat ik het meeste mis nu. Op zo’n schooltje (en later ook) is altijd wel iets te doen in muzikale zin. Vreemd genoeg heb ik altijd wel een aantal zeer muzikale collega’s gevonden waarmee we muziek hebben gemaakt. Een aantal jaren heb ik het schoolcabaret op de piano begeleid. Daarnaast was er natuurlijk ‘Castle Lane Rock’-gebeuren. Leerlingen schrijven teksten die op muziek gezet worden en samen met een aantal collega’s wordt er opgetreden. Ik speelde basgitaar en de leukste reactie die ik ooit gehoord heb is dat een leerling het wel heel leuk vond dat ik mee deed maar het wel jammer vond dat ze niet gehoord had wat ik nu eigenlijk allemaal stond te doen.
De muzieklessen waren niet helemaal overgekomen, denk ik, want zonder een beetje bas blijft er niet zo heel veel over van dat soort muziek. Misschien ben ik in het diepst van mijn wezen wel een bassist. Het valt niet op, ik sta zo’n een beetje op de achtergrond, maar als ik niks doe dan lijkt het nergens op, zoiets... Ik moest er aan denken toen ik las waar ik in het kader van ‘Innovatief onderwijs’ mee bezig heb gehouden. Waarschijnlijk is dat wat ik er zelf over verteld heb, maar het lijkt hetzelfde proces als die leerling: leuk dat je mee deed, maar jammer dat ik niet gehoord heb wat je allemaal stond te doen…
Eigenlijk geloof ik helemaal niet in nieuw leren, maar ik ben bang dat ik zelf een nieuwe leerder ben. Ergens in de diepere lagen van mijn eigen documentatiecentrum kwam ik deze (treffende) beschrijving tegen:
"Zij doen dat door een relevant netwerk op te bouwen en zelf actie te ondernemen. Onderwijs vormt in de leerbiografieën van de nieuwe leerders geen sleutelfactor. Nieuwe leerders maken natuurlijk wel gebruik van instituties als scholen, maar houden in de eerste plaats zelf het heft in handen voor wat betreft hun ontwikkeling."
http://www.scienceguide.nl/article.asp?articleid=100728
Het citaat is van Isabelle Diepstraten (Fontys) in haar proefschrift, waarin ze het nieuwe leren vanuit sociologische hoek bekijkt. Het is een uitgebreid verhaal over nieuwe leerders. Ik werd vooral getroffen door:
"Hoewel ‘leren’ en permanente exploratie kernwaarden zijn in hun levensvisie en ontwikkelingsgerichte oriëntatie en betekenisgerichte leerstijl kenmerkend zijn voor hun buitenschools leren, zijn de meeste respondenten dus geen ‘voorbeeldige schoolse leerders’.
http://www.scienceguide.nl/article.asp?articleid=100728
Wel nu dat laatste klopt wel. Ik denk dat ik dit maar 's ga gebruiken als basis voor mijn portfolio. Haha, heb ik er zelf misschien ook nog iets aan. Studiegewijs is het wel een beetje een zooitje aan het worden inderdaad, maar je kan niet alles hebben zeg ik altijd maar...
Op de een of andere manier is zo'n dag dat je alleen 's avonds les hebt een verloren dag. 't Is niet dat ik nu heel erg gestresst ben van die lessen, maar de rest van de dag kom ik nauwelijks tot iets serieus. Meestal fröbel ik wat met de websites, beantwoord 's wat vragen in WisFaq, bereid m'n les voor en dat soort dingetjes. Maar kennelijk leidt het vooruitzicht dat je de deur uit moet en nog wat nuttigs moet gaan doen tot een andere 'state of mind'. Ik wil dat niet maar er lijkt weinig aan te doen...
Nog zo'n verschijnsel is als je muziek wilt opnemen. Je speelt wat en je denkt 'dat ga ik 's even opnemen'. Zo gauw je dan dat 'ding' aanzet gaat het mis. Echt verkeerde noten dus... Het is een soort afgeleide faalangst. Het slaat nergens op want als je dat niet wilt hoort niemand wat ik zit te klunzen. Er is geen enkele reden om 'spastisch' te gaan zitten doen, maar 't gebeurt wel. Dat vind ik wel bijzonder. Je weet 't wel, maar je krijgt het moeilijk uit je systeem.
Zie http://www.wiswijzer.nl/pagina.asp?nummer=632
Ik zag op http://www.ernomijland.com/2008/11/verschenen-nu-leren-voor-morgen.html wel een soort van mooie samenvatting van de uitdagingen van werken in het onderwijs:
"Het onderwijs staat momenteel voor een pittige opdracht. Uit vier windrichtingen komen er spannende ontwikkelingen op de leraar en diens collega's af: een ander type leerling, een andere toekomst om die leerling op voor te bereiden, nieuwe wetenschappelijke kennis over leren en het brein en nieuwe technologieën die het leren stimuleren en ondersteunen."
Ik zit er nog over te denken om het aan te schaffen...
Ik vind vooral 'nieuwe wetenschappelijke kennis over leren en het brein' wel interessant, want dat is volgens mij 'echt' onzin. Je hoort het steeds vaker en zelfs in het 'Besluitenlijst Strategisch Beleidsplan 2008 – 2011 Lerarenopleidingen VO/BVE' kwam ik er iets over tegen. Ik vraag me dan altijd hoe men dat kan beoordelen. Heeft men zich dan 'ernstig' verdiept in dat onderzoek? Of is het toch meer van horenzeggen zullen we maar zeggen? 't Is wel een leuk idee natuurlijk, heb je eindelijk iets in handen. maar of het zo werkt? Ik denk 't niet.
Er staan trouwens wel meer leuke voornemens in dat plan:
"Binnen het Instituut voor Lerarenopleidingen wordt onderzoek gedaan naar de zich wijzigende gewoontes rond leren van de instromende VT-student. Op basis daarvan worden conclusies getrokken met betrekking tot de inrichting en vormgeving van het onderwijs op de Lerarenopleidingen VO/BVE. Het inzetten van moderne media speelt hierbij nadrukkelijk een rol."
Waarschijnlijk is dat vooral een plan, maar als je 't zo leest dan lijkt het toch wel wat. Maar dit soort plannen zijn volgens mij ook niet echt bedoeld om te worden uitgevoerd. Het zijn, denk ik, vooral cosmetische ingrepen voor de buitenwacht. Kortom: als je haar maar goed zit.
Het blijft natuurlijk een interessante vraag hoe maakbaar de mens is. Kan je door reflecteren (zeg maar gewoon nadenken) iets veranderen aan de manier waarop je in elkaar steekt? Ik bedoel als het allemaal in de hersenen zit kan je dan wel iets veranderen? Of heeft het er niets mee te maken? Feitelijk zijn het alleen metaforen. Pogingen om grip te krijgen op de complexe werkelijkheid. Dat is niet erg, want je moet toch wat. Dat daarbij de feiten en de logica geheel ten dienste staan van de gewenste uitkomst is dan wel weer een mooi voorbeeld van een oneindige lus.
Ik moet maar 's aanstalten maken om iets nuttigs te gaan doen.
Volgens de INVESTOPEIDA is 'Work in progress' zoiets als 'Work that has not been completed but has already incurred a capital investment from the company.' Ik had zelf meer iets in gedachte van 'werk dat nog niet af is'. Maar vooruit maar. Geinvesteerd? Ja, dat wel natuurlijk. Op dit moment werk ik aan een aantal dingen tegelijk en aan een aantal dingen niet:
Aansluitingsproblemen
Ik denk dat vrijwel alle wiskundedocenten wel ’s te maken krijgen met leerlingen of studenten waarbij allerlei veronderstelde voorkennis geheel ontbreekt. Ik bedoel daarbij niet kennis die weggezakt is, die met het aanspreken van de juiste kapstokken weer opgerakeld zou kunnen worden, maar meer fundamenteel niet of verkeerd geleerde handelingen en begrippen. Ik denk zelfs dat dit eerder regel dan uitzondering is. De vraag is dan altijd: wat moet je doen? Gewoon negeren? Ze zouden het moeten kennen en ik kan natuurlijk niet weer helemaal opnieuw beginnen? Dus gewoon maar verder gaan waar je mee bezig bent?
ICT en de lerarenopleiding
Ben ik dan toch een éénoog in het land der blinden? Of ben ik een verdwaalde zwerver die leidt aan langdurige verstandsverbijstering? Ik weet het niet precies, maar ik ben wel regelmatig verbijsterd over de manier waarop er met ICT op de lerarenopleiding wordt omgegaan. Maar ik denk dat ik er toch niks over ga zeggen. Het is gewoon niet te doen, er is geen beginnen aan. Ik ben er al vaak aan begonnen maar 't leidt nergens toe. 't Is ook helemaal niet mijn taak eigenlijk. Ik heb er niets mee te maken... en dat wil ik graag zo houden.
Zelfverwijzing en reflectie
Wel aan, het is dus, grof gezegd, meestal niet handig om beweringen te doen die naar zichzelf verwijzen. Ik denk dat we ’t daar wel over eens kunnen zijn. Het grappige is nu dat de mens zo’n beetje de hele dag niets anders doet. Als je nu een portfolio moet maken (sommige mensen hebben dat) dan word je natuurlijk geacht te reflecteren. Dat reflecteren is nu typisch zo'n zelfverwijzing. Ik word daar altijd heel moe van... Dus wordt het tijd daar 's ernstig over na te denken en mogelijk een constructieve bijdrage te leveren aan hoe dat moet.
Trends in E-leren
Ik wil in de cursus 'Internet en wiskundeonderwijs' expliciet aandacht besteden aan de verschillende trends op het gebied van E-leren die je zo hier en daar tegen kan komen. Als een soort oefening wil ik daar mijn gedachten eens over laten gaan en wellicht proberen om daar heel concreet eens wat nader onderzoek naar te doen, studiegewijs. Wat werkt? Wat werkt niet? Wat willen we eigenlijk precies?
Goede voornemens
Mijn goede voornemens voor 2009. Ze zijn erg concreet (kast maken, dozen uitpakken, muziek maken) en ik ga daar waarschijnlijk morgen al mee beginnen. Eén van de punten is om LERO-gewijs mijn standpunten en werkzaamheden eens wat meer over het voetlicht te brengen. Klunsenaar op oorlogspad...
Maar ik neem voor al dit bovenstaande rustig de tijd. Ik schrijf, denk en verwonder. Tussen de 'normale' werkzaamheden door denk en schrijf ik dan misschien zo 's wat hier en daar...
Het blijft gewoon heel erg mooi en diepzinnig:
Uren, dagen, maanden, jaren,
Vliegen als een schaduw heên.
Ach! wij vinden, waar wij staren,
Niets bestendigs hier beneên!
Op den weg, dien wij betreden,
Staat geen voetstap, die beklijft:
Al het heden wordt voorleden,
Schoon 't ons toegerekend blijft!
http://www.annabee.net/jaarwisseling4.html
...eigen schuld dus en denk maar niet dat je er makkelijk van af komt...
De olie is gearriveerd...
Eigenlijk moet het best vervelend zijn als mensen niet begrijpen wat je doet. Je denkt dat je een goed idee hebt en dat ziet niemand er wat in. Dat is vervelend. Je denkt dat je goed bezig bent maar er is eigenlijk niemand die begrijpt wat je doet, wat je zegt of wat je wilt. Dat is toch onaangenaam als niemand je begrijpt. Nu begrijp ik van de meeste mensen ook helemaal niks, dus dat schept dan wel weer wel een band.
Een paar leuke vragen in WisFaq van de laatste tijd:
Zouden leerlingen die dit soort vragen stellen nu ook het gevoel hebben dat niemand ze begrijpt? Ik denk het wel. Stel je een vraag, krijg je niet eens een antwoord. Nou ja, wat is dat nu? Niemand begrijpt mij?
Maar een beetje kinderlijk is het natuurlijk wel. Je kan ook niet verwachten dat iemand er iets van begrijpt als je 't zelf niet eens begrijpt. Ik denk dat veel mensen beter zouden kunnen zwijgen dan praten. Eigenlijk vind ik dat van mezelf ook. Eigenlijk moet ik wel een ontzettende hekel aan mezelf hebben. Misschien is dat ook wel zo...
Maar ja, je hebt maar één zelf. Ik had misschien best graag een andere zelf willen hebben, maar ik stond, kennelijk, niet vooraan de rij, denk ik, dus moet ik het er maar mee doen, voorlopig... Aan de andere kant had ik ook achteraan de rij kunnen staan. Dus het kan altijd erger.
Kijk en dat is nu zo leuk van wiskunde. Af en toe leg ik hier en daar 's wat uit en soms lijkt het net of iemand het begrijpt (wat ik dan weer heel wonderlijk vind). Dat is toch geweldig. Uiteindelijk moet nog blijken of dat echt waar is, maar 't geeft de burger moed, zullen we maar zeggen. Maar 't blijft fluiten in het donker...
Maar ik ga er gemakshalve maar even van uit dat niemand dat begrijpt en ik ga 's wat vaker zwijgen.
Gisteren had ik de hele dag huiswerk willen maken. Het is er niet van gekomen. Ik heb eerst Vista maar 's opnieuw geinstalleerd. Over de 'oude' heen zullen we maar zeggen. Dat gaat (op zich) prima, alleen duurt het wel uren... 's Avonds moest ik natuurlijk naar 'Diamonds are forever' kijken. 't Is zo grappig... Zegt één van de criminelen: 'I have a brother too', waarop James Bond zegt: 'Small world'. Kijk dat is humor. Nou ja, maar toen deed het geluid van mijn PC het nog niet, dus dat moest ook nog... en natuurlijk nog wat bijlezen op HZap08 en zo... Kortom: eigenlijk moet ik nog een beetje uitrusten van de vakantie.
In het kader van HZap08 ben ik ook al een beetje begonnen aan het verzamelen van mijn schrijfsels op de werkplaats van het project. Dat is best grappig. Er komen toch wel steeds dezelfde thema's naar voren en ik geloof niet dat er iemand ook maar iets begrijpt van wat ik bedoel. Dat is niet erg, dat is zelfs niet eens de bedoeling. Net als op dit weblog schrijf ik altijd precies wat ik wil zeggen. Niet meer en niet minder... en meestal is dat dan wel heel erg vaag. Wel aan precies! Dat is het natuurlijk. Ik wil ook graag vaag zijn. Het is tenslotte geen wiskunde... dus hoe vager hoe beter...
Ik moet nog 's gaan nadenken over reflecteren, portfolio's en zo... en over metacommunicatie...
Helaas is het niet mogelijk deze pagina te bekijken, wij hopen dit probleem zo snel mogelijk opgelost te hebben.
Ons verblijf in de Ardennen was bijzonder aangenaam. Bij 't ochtendgloren toch nog even genoten van de zon...
Misschien later meer... of een andere keer...
Nou vooruit dan maar:
"What we think, or what we know, or what we believe is, in the end, of little consequence. The only consequence is what we do."
John Ruskin
Vorige week stond in het teken van ‘Hoe kunnen we Willem zo veel mogelijk irriteren?’ Dat is goed gelukt. Ik mag wel zeggen: heel goed gelukt: van alle kanten begonnen mensen raar te doen. Sommige mensen zijn niet zo snel zodat deze week er hier en daar nog wat nadruppelt aan ongevraagde feedback en zinloze commentaren.
Het probleem is meestal dat mensen in wat ik zeg of schrijf van alles menen te kunnen ontdekken. Zo van ‘eigenlijk bedoel je dit’ of ‘ik heb ’t gevoel dat je…’. Terwijl dat meestal niet klopt of in het ergste geval niet relevant is. Vroeger had ik nog wel een 'soort neiging' om daar dan op in te gaan, maar meestal heeft dat niet echt veel zin. De meeste mensen hechten namelijk heel erg aan hun eigen perceptie van dingen en je moet de mensen natuurlijk ook niet te veel frustreren. Maar eerlijk gezegd: meestal hebben ze ’t fout.
In dat soort situaties weet ik weer waarom ik (lang geleden) met mijn studie psychologie gestopt ben. Daar wemelde het van dat soort ‘vage types’. Van die mensen die denken iets van andere mensen te begrijpen. Dat zijn de ergste. Deze mensen kunnen dan op veelbetekende toon je toefluisteren ‘ik heb ’t gevoel dat er in jou toch ergens heel diep toch wel heel veel …’ en dan volgt er meestal iets waar niemand verder ook niets mee kan. Als je daar dan op in gaat dan heb je pas echt een probleem. Je bent dus niet alleen een sukkel, je wilt het ook nog niet eens weten. Het is een soort oneindige lus, zullen we maar zeggen…
Terwijl, laten we nu eerlijk zijn, na 50 jaar ben ik toch wel een beetje de expert op het gebied van ‘hoe ik in elkaar steek’. Ik moet zeggen, eenvoudig is het niet, maar ik word er wel steeds beter in.
Ik geloof dat ik wel ongeveer begrijp wat het probleem is. Ik ben gewoon niet meegaand genoeg. Ik heb altijd wel iets te zeuren en dat moet je natuurlijk niet doen. Je moet gewoon enthousiast zijn en positief. Het doet er verder niet toe of dat terecht is of niet: nee hoor, leuk, geweldig, je bent goed bezig, goed plan. Dat is wat iedereen wil horen.
Sterker nog: je krijgt wel ’s idee dat mensen die ‘toevallig’ precies willen weten hoe iets zit en die niet automatisch overal enthousiast over zijn uiteindelijk nog het liefst de schuld krijgen dat het allemaal niet lukt. Je doet ook altijd zo negatief. Het lijkt er op dat als we nu maar met z’n alle roepen ‘het gaat heel goed’ dan gaat het vanzelf beter. Ja, nee dus... Je moet gewoon realistisch zijn ook als dat dan betekent dat je niet staat te springen van vreugde...
Wat dat betreft kan je dus maar beter zwijgen. Dat is ook wat de meeste mensen doen. Een beetje op de vlakte houden en vooral niet zeggen wat je vindt. Of vind gewoon wat iedereen vind. Dat ik ook heel veilig. Kijk en dat kan ik dus niet. Daarom wordt het nooit wat met mij. Ik ben niet erg goedgelovig. Iemand kan leuk plannen maken en heel enthousiast zijn, maar dan eerst zien. Iemand kan van alles beweren, maar dan graag bewijzen. Het gaat er immers niet om wat je zegt, maar wat doe je er mee? Als ik ergens een hekel aan heb dan is het dat ongefundeerd geleuter. De blatende schapen zullen we maar zeggen...
Mensen maken zich dan toch af en toe wel een beetje zorgen om mij, om mijn gezondheid, mijn geestelijk welbevinden en zo. Dat is dan toch ook wel aardig, maar echt nodig is dat niet. Ik ben (vind ik zelf) aardig terecht gekomen. Ik heb de leukste baan van Nederland en doe daarnaast nog allemaal leuke en interessante dingen. Alleen af en toe roep ik ’s wat. Ik weet het, het is gezeur en 't heeft geen zin, maar als je er niet tegen kan kijk dan maar gewoon even de andere kant op. Ok?
Droom maar lekker verder.
Ik loop een paar weken rond met een groot gevoel van zinloosheid. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Waarom doe ik eigenlijk nog moeite? Zou dat nu ooit nog 's ergens toe leiden? Of is het allemaal weer hetzelfde als altijd. Je investeert, je ploetert, maar wat heb je er aan? Wat heeft het eigenlijk nog voor een zin? Waarom moet ik altijd alles met iedereen delen maar als het 't puntje bij 't paaltje komt trek ik altijd aan het kortste eind?
Stom natuurlijk. Het is gewoon de herfst. 't Is m'n jaarlijkse herfstdepressie. Dat wordt weer genieten. Altijd weer een bron van inspiratie, zal ik maar zeggen. Lekker fantaseren over wat je allemaal niet zou kunnen doen en hoe je nu 's definitief met die onzin zou kunnen stoppen. Ga gewoon weg! Ga op reis... Ga iets van de wereld zien, doe iets nuttigs... weg met al die onzin.
Ondertussen ben ik dan stiekem wel weer heel erg productief. Je moet tenslotte toch wat. Je kunt moeilijk de hele dag doelloos naar buiten staren. Ik heb voor 'Taal van de wiskunde' weer van alles gemaakt. De 'afleiding van de ABC-formule', 'Wortels' en 'Het somteken'. Morgen gaan we in ieder geval nog verder met de 'ABC-formule'. De 'wortels' komen over een paar weken en het 'somteken' zit waarschijnlijk in 'Taal van de wiskunde 2'. Ideeën genoeg...
Lekker naar muziek luisteren en schrijven.... je zou bijna willen dat je altijd in een herfstdepressie zit.
Dit weekend eindelijk weer 's een keer gewandeld. 't Was niet spectaculair maar wel bijzonder prettig. Van Vlaardingen-west naar Maassluis, een NS-wandeling.
Dat moeten we toch maar vaker doen.
Het is wel ernstig... Over 2 weken moet mijn nieuwe cursus 'Internet & wiskundeonderwijs' wel klaar zijn, maar ik heb geen idee. Op Internet en wiskundeonderwijs hou ik wel zo'n beetje bij wat ik wil, maar 't schiet niet op. Officieel heb ik om 12 uur de vakantie voor beëindigd verklaard.
Ik kom gewoon niet op gang. Met veel moeite heb ik alvast een overzicht en planning gemaakt, maar er staat niets in. Ik weet wel wat ik ongeveer wil:
Maar dat is nog van voor de vakantie. Eigenlijk zit ik gewoon te wachten tot het komt. Dat is altijd wel weer spannend. Ik weet gewoon dat het komt en dan fröbel ik de cursus er wel uit. Althans, dat hoop je dan maar. Misschien komt er wel een keer een moment dat het niet meer komt...
Nou ja, we zien het wel... eerst maar 's opstarten...
Mededeling voor de land- en tuinbouw:
VAKANTIE!
Over en sluiten... Zie ook http://med.hro.nl/ravew/vakantie/
Eind augustus ben ik weer terug... denk ik...
Het was even zoeken op het universiteitsterrein in Utrecht maar 't is me gelukt om de Hogeschool van Utrecht te vinden. Mooi gebouw wel!
Ik dacht alleen dat er heel veel kleurtjes waren, maar daar zie je van deze kant niet zo veel van. Eigenlijk ben ik een beetje naar 't verkeerde gebouw gelopen... Daar waren dan toevallig wel weer heel erg veel kleurtjes, maar t' verkeerde gebouw. Volgens mij was dat gebouw nog niet in gebruik. Te laat komen voor een afspraak is altijd vervelend, maar ja, 't is allemaal goed afgelopen. Later meer...
Gisteren heb ik, ijverig als ik ben, alle toetsen ingeleverd: de toetsen van blok 4 (1 stuks), de hertoetsen van blok 3 (2 stuks) en de (mogelijke) hertoets van blok 4 (1 stuks). Met alles er op en er aan (hoop ik). In de e-mail stond "Alle toetsen (her en toets) moeten uiterlijk dinsdag 10 juni worden ingeleverd...", dus, gehoorzaam als ik ben, doe ik dat dan natuurlijk ook. De sukkel...
Ik heb bedacht dat het misschien een goed idee is om het laatste werkcollege van Wiskunde & Leergebieden te laten vervallen. Met al die leuke 'webtwopointo'-dingen zijn we ook wel een beetje klaar met de cursus. Het idee dat je met ICT veel tijd kan besparen vind ik wel een leuk idee, maar helemaal realistisch is het, ben ik bang, niet echt.
Kortom: deze week nog een volledig programma, volgende week 'halve kracht vooruit' en daarna nog 3 weken waarin ik alleen toetsen afneem, toetsen en andere dingen nakijk, de punten inlever en verder niks. Ik ga vast een beetje uitrusten en oefenen in vakantie vieren. Hoe ging dat ook alweer?
"Mijn dagen zijn nooit gevuld met ledigheid: Ik recreeer, pauzeer, wissel dat af met uitrusten en vervolg met ontspanning en relaxen. En als me dat allemaal teveel word, doe ik gewoon even niks."
Spreuken met een knipoog
"Rotterdam, 30 mei. Agenten van enkele politiekorpsen moeten extra bekeuringen uitschrijven om aan de landelijk vastgestelde prestatienormen te voldoen. Dat komt omdat ze begin dit jaar tijdens landelijke acties voor een betere cao geen boetes hebben uitgedeeld. Dat zeggen de politiebonden NPB en ACP."
http://www.nrc.nl/binnenland/article1107505.ece
Leuk is dat. Maar agent, ik deed helemaal niks Niets mee te maken, je krijgt toch een boete, anders kom ik niet aan mijn quotum. Of ga daar en daar maar 's lekker staan want daar rijdt iedereen altijd te hard, flits er maar lekker op los. Nee, het gaat hartstikke lekker in Nederland.
"Het niet uitschrijven van bekeuringen heeft de Nederlandse schatkist naar schatting miljoenen gekost."
De vraag is dan natuurlijk: door wie komt dat nou? Komt dat nu door die agenten die niet over zich laten lopen of die mallotige bestuurders die denken dat iedereen altijd maar alles maar goed vindt. 't Is een geruststellende gedachte dat ik met de laatste bekeuring a 24 euro van de snelheidslimiet van 5 km/uur op de Laan Copes van Cattenburgh weer bijgedragen heb aan het vullen van de schatkist. 't Is toch wel een soort maatschappelijk verantwoordelijkheid om af en toe 's iets te doen wat niet mag.
Soms doe ik ook nog wel 's iets nuttigs. Ik heb een soort 'ding' gemaakt voor de TV. De 'TV op wieltjes' zullen me maar zeggen.
Die wieltjes had ik nog. Die komen van zo'n wieltjesplank van de Praxis. De zwarte meubelplaat komt van ons 'oude waterbed' en dat andere plankje komt (waarschijnlijk) van een van de oude kasten van de Zwarte Madonna. Ach ja, zo ben ik. Ik heb moeite om bruikbare spullen weg te gooien. Soms moet je dat wel doen. Bij de verhuizing vorig jaar heb ik heel wat rotzooi weggeknikkerd. Eén van de 'goede kanten' van verhuizen denk ik.
ICT-gewijs gooi ik ook nooit iets weg. Ik bewaar alles. Een leuk artikel gezien? Bewaren! Want je weet maar nooit. Eigenlijk is dat een beetje onzin, want als het op Internet staat heeft het meestal de neiging om daar te blijven staan. Maar soms ook niet...
O ja, waarom moet de TV eigenlijk op wieltjes? Hihi, dat is voor de Wii-fit. Ja ja... we gaan trainen... Ik ben er gisteren mee begonnen en ik ga straks maar 's wat oefeningen doen. Anders haal ik natuurlijk nooit mijn streefgetallen.
Wat stond er ook al weer op http://wiswijzer.blogspot.com/2008/05/en-dan-nog-wat.html
...en dat is heel anders dan overgewicht...
Zo, ik ben weer thuis. Ik ben vanmiddag rond een uur of 4 vertrokken naar Rotterdam. Maar helaas... Brand in Rijswijk, er is geen treinverkeer mogelijk... Hoe lang duurt dat? Dat weet niemand eigenlijk. Je moet dan een besluit nemen. Zal ik de tram nemen? Of wacht ik gewoon even? Ik dacht: ik wacht wel even. Om 17:30 toch maar besloten dat het geen zin meer heeft om nog langer te wachten op de hervatting van het treinverkeer. Terecht, denk ik, want op ns.nl staat nu:
"18:05 uur Rotterdam -Den Haag De brandweer heeft de sporen weer vrijgegeven tussen Rotterdam Centraal en Den Haag HS. Het treinverkeer wordt geleidelijk hervat."
Al met al zou ik dan toch wel halverwege pas zijn gearriveerd. 't Is ook maar goed dat ik zo'n telefoontje heb dat blijkt wel weer.
Ik ben heel rustig van Holland Spoor naar huis gewandeld. Dat is ook niet verkeerd, 't is tenslotte lekker weer... O nee, dat zou ik niet meer doen.
Ik ben een soort van verkouden. De lessen van vorige week gingen al niet door en vandaag wordt het ook niks. Ik heb daar een ontzettende hekel aan. Het is al net als met 50 worden, mij wordt weer 's helemaal niets gevraagd. Ik wil dat helemaal niet, maar je krijgt het gewoon.
Aan de andere kant heeft het ook wel weer het voordeel dat je nog 's ergens aan toekomt. Ik heb de servicedesk ict maar 's het een en ander gemeld. Over de toegang van de 'shared' en de public.www-mapjes van studenten. Verder toch nog maar 's iets geroepen over die 23 dagdelen te veel in mijn TTI. Hopelijk wordt dat nu 's geregeld. Volgend jaar doe ik niks meer aan tijdelijk uitbreiding van uren. Gewoon 0,5 en verder niks. Op deze manier blijf je aan de gang.
Maar ja, je wordt (als je verkouden bent) wel helemaal scheel van zo'n beeldscherm. Ik kan ook niet echt helder nadenken. Dat is niet handig want eigenlijk moet ik vandaag ook nog 6 toetsen inleveren. Dat ga ik dan donderdag wel doen. Als ik dan weer beter ben natuurlijk. Maar dan ga ik nu maar weer 's een tukkie doen...
O ja, ik moet ook nog een motivatie schrijven voor http://www.innovatiefonderwijs.net/
Ik geloof dat ik deze vakantie er sinds lange tijd in geslaagd ben eens niet te werken. De aanduiding vakantie suggereert toch wel een beetje dat je dan niet werkt, dus geen lessen voorbereiden, geen nieuwe dingen verzinnen, niet knutselen aan een of andere website, maar gewoon leuke dingen doen...
De keuken is nog niet helemaal af, maar 't schiet lekker op, zullen we maar zeggen. HIer en daar nog wat elektra en hier en daar nog wat witten... Ik ben niet ontevreden. O ja... stoelen!? De tafel staat nu eindelijk in de keuken, alleen hebben we nog geen stoelen... en dat is toch wel handig als je (eventueel) iemand te eten wil vragen.
Nou ja, we zien het wel... later meer...
Eén van de indicatoren bij de competentie 'Het vermogen te zorgen voor een veilige leeromgeving’ is:
2.6 Ik expliciteer de normen en waarden waarop mijn gedrag is gebaseerd en help leerlingen dit ook te doen met betrekking tot hun eigen handelen.
Dat is nogal wat. Staat hier nu dat ‘gedrag’ gebaseerd is op ‘normen en waarden’? Dat zal toch niet? En zou dat nu betekenen dat als je die 'normen en waarden' expliciteert je daarmee gedrag kan veranderen? Vragen wij dat van studenten? Dat vind ik nogal wat...
Ik zou daar dan heel graag over willen schrijven. De vraag is of gedrag gebaseerd is op ‘normen en waarden’. Zijn 'normen en waarden’ niet de voorlopige (min of meer met toestemming) opgedrongen gedragsregels en sociaal wenselijke attitudes om het sociale leven een beetje soepel te laten verlopen? Wat nu precies het ‘gedrag’ bepaalt is niet zo heel erg helder, denk ik en hoe bewust is dat gedrag dan? Volgens mij doet iedereen maar wat en daar kan je natuurlijk over nadenken (gaat vanzelf), maar heeft dat zin?
Kan je je gedrag (gevoel, beleving, perceptie) beïnvloeden door er 'ernstig' over na te denken? Misschien wel, maar misschien ook wel niet. Kijk daar zou je dan van alles over kunnen schrijven. Maar helaas….
Een ander interessant thema waar ik niet over schrijf is dat ik nogal wat mensen tegenkom die het niet op kunnen brengen om op z’n minst de indruk te wekken dat ze wat anderen te melden hebt interessant vinden. Het zijn mensen die je (bijvoorbeeld) iets vragen (waarschijnlijk uit beleefdheid) maar al tijdens het tweede woord van een poging te reageren hun overduidelijke desinteresse niet kunnen verbergen. Ik ben niet van gisteren en ik begrijp best dat mensen in het algemeen niet erg eerlijk, noch erg direct (kunnen of willen) zijn. Mij best. Waarschijnlijk moet je dat ook helemaal niet willen, maar als je dan doet 'alsof je geïnteresseerd' bent in ‘de ander’ probeer dan op z’n minst ook je non-verbale communicatie enigszins te reguleren zodat het enigszins overtuigend is. Zo niet, hou er dan mee op, het gaat echt niet werken. Eigenlijk moet ik daar altijd wel een beetje om lachen... what a mistake to make...
Voor docenten is dit trouwens wel een heel belangrijk punt. Ik denk dat leerlingen (in het algemeen) juist heel erg gevoelig zijn voor dit soort non-verbale communicatie. Ik ken ze wel, docenten die echt hun best doen, maar op de een of andere manier hebben de leerlingen het gevoel dat ‘ze altijd domme vragen stellen’, dat de docent ‘ze niet moet’, dat de docent 'er zelf ook niet veel lol in heeft', enz. Kortom: iedereen in verwarring. Erich Fromm heeft daar ooit leuke dingen over geschreven. ’t Zou leuk zijn daar ’s nader onderzoek naar te doen… en dan zou ik er van alles over kunnen schrijven natuurlijk… maar helaas… dat ga ik niet doen.
Dit laatste punt heeft ook te maken met de competenties die leraren zouden moeten verwerven om een bekwaam docent te worden. Je kunt als docent niet ‘doen alsof’. Als je niet echt geïnteresseerd bent in leerlingen, als je niet echt 'helemaal enthousiast' bent voor je vak en geinteresserd ben in wat er in de hoofden van leerlingen omgaat dan wordt het nooit iets. De vraag is dan: kan je dat dan leren?
Iets anders waar ik graag over zou willen schrijven, maar niet ga doen is over ‘gekluns’. Ik vind dat iedereen recht heeft op zijn eigen gekluns. Je moet echter altijd erg goed opletten dat je niet stiekem verantwoordelijk wordt gemaakt voor iets waar je feitelijk niks over te zeggen hebt. Meestal lukt dat wel, maar soms merk je dat je behoorlijk last hebt van het gekluns van anderen. Dat is vervelend en je kunt je daar behoorlijk boos over maken, maar echt helpen doet dat niet natuurlijk. Het wordt pas irritant dat in zo'n geval iedereen dan net doet alsof het allemaal prima gaat. Moet je dan gaan roepen dat het niet goed gaat? Ik weet niet, ik ben er nog niet uit.
Een ander thema wat ik graag ’s zou willen uitdiepen is de volkomen mallotige manier waarop we op de lerarenopleiding ICT inzetten. Ik roep regelmatig op mijn weblog dat ik nog ’s ga uitleggen waarom ik denk dat dit gedoe met dat ICT nooit iets zal worden, waarom het hele concept fundamenteel verkeerd is. Ik zie dat nu al een aantal jaren aan en ik zie 't niet. Er wordt wel 's wat aangepakt maar dat leidt niet noemenswaardig tot enige verbetering. Soms wordt het alleen maar erger...
Inmiddels hebben we naast de ELO nog een aantal ‘ICT-middelen’ waarvan je ook niet 'echt' vrolijk wordt. Mijn ervaring is dat niet zo heel erg moeilijk om ICT zo in te zetten dat het wel werkt. Maar ja, eigenlijk mag ik dat niet zeggen, geloof ik. Voordat je ’t weet heb ik straks nog gedaan ook. Meestal doe ik er maar het zwijgen toe en laat ik iedereen maar lekker zelf klunzen. Vreemd genoeg denkt iedereen, ondanks het zwijgen, altijd precies te weten hoe ik er over denk. Dat is dan wel weer bijzonder...
Volgens dit bericht:
"ROTTERDAM - Zes van de tien gepensioneerden ervaren een groter geluksgevoel dan toen zij nog werkten. Slechts een enkeling voelt zich na een werkzaam leven juist minder gelukkig. De rest voelt geen verschil. "
Dat lijkt me dan wel duidelijk...
Ik heb foto's aan het fotoboek toegevoegd...
Enz...
Ik weet bijna zeker... Als het me lukt om het voor elkaar te krijgen, dan ga ik stoppen met werken op mijn vijftigste. 't Was leuk... les geven, leerlingen en studenten, werken in het onderwijs, wiskunde (mooiste vak), website-tjes maken, cursusjes maken, sommetjes bedenken... uit je nek kletsen op je weblog... allemaal geweldig...
Maar 't is mooi geweest...
Een trappist krijgt die naam als het voldoet aan een aantal strenge criteria:
Maar dan heb je ook iets... Zo'n Orval is ook heel smakelijk...
Ach ja, zo geniet je nog een beetje na van de vakantie...
Net voor ons uitstapje hebben we bedacht dat we 'feniks2' gaan maken. Dat is van de meubelplaat die ik toch al heb en nog wat extra lange panelen een boekenkast maken. Veel van de onuitgepakte dozen bevatten voornamelijk boeken.. en in de slaapkamer is een hele wand beschikbaar dus waarom niet!? 't Ziet er waarschijnlijk nog gezellig uit ook...
Dus... als die boekenkast klaar is kan ik verder met uitpakken van de dozen zodat het rommelhok misschien ook nog 's opgeruimd raakt... een goed plan.
Zie ook Feniks
Vandaag zijn ik en C. geveld door een klassieke verkoudheid. Dat is voor mij lang geleden. Kennelijk ben ik er na alle beslommeringen en eindejaarsvermoeidheden nu gevoeliger voor dan normaal.
Zie Verkoudheid.
Dat is dan wel weer leuk. Je zoekt het even op... en ja hoor... klassieke verkoudheid. Ik haat dat, maar 't zal wel weer over gaan. Ik lees dat volwassenen 2-5 keer per jaar een verkoudheid oplopen. Ik het 't gevoel dat dit virus toch wel vervelender is dan normaal. En ik lees dat de verkoudheid meestal niet langer duurt dan een week... een week? Aaa... hopelijk gaat het snel over, want ik heb me hier toch een partijtje hekel aan...
Welaan, dat is hem dan, mijn laatste pak shag...
Niet dat ik nu gestopt ben met roken, maar dit is een eerste stap...
Vandaag hebben we definitief afscheid genomen van onze oude flat. We hebben er met veel plezier gewoond, veel geleerd, ons verbaasd en verwonderd en nog veel meer...
We hebben 't lang volgehouden, maar ondanks alles is het nu toch 'echt' voorbij... Ik ben benieuwd of de gemeente Den Haag nog meer domme plannen gaat verzinnen. Ik denk 't wel... Ze zoeken het maar lekker uit... de duikboten!
We hebben de sleutels ingeleverd, de meterstanden opgenomen, de zaak overgedragen, een broodje gegeten en dat is dat...
"It is better to have loved and lost than never to have lost at all."
Samual Butler
Vandaag hebben we de laatste spullen uit de 'oude flat' gehaald. Ik kon bijna niet geloven dat het ooit zou lukken, maar 't is helemaal leeg! Wat een mens toch allemaal niet verzamelt... maar we zijn er (bijna) van af. Dinsdag leveren we de sleutels in... en dan klaar!? Nou ja klaar!? Er staan nu nog 40 dozen die moeten worden uitgepakt. Waar laat je het?
Gisteren ben ik er maar 's mee begonnen. Ik kwam van alles tegen dat ik wel kon gebruiken, maar ik heb maar meteen maar weer 't een en ander weggegooid...
Het begint toch zo langzamerhand wel eens voor te komen dat er bepaalde dingen echt zo'n beetje af geraken. Onze wandbrede kledingkast bijvoorbeeld...
Nu moeten we alleen nog iets verzinnen voor de deuren... maar daar komen we vast wel uit.
Ik geloof dat ons bureau nu eindelijk af is! We zijn niet ontevreden. Zelf bedacht, zelf gemaakt. Dat is toch veel leuker dan standaardoplossingen!
Nu verder met de kledingkast en de plinten moeten ook nog zie ik...
Volgens Wikipedia is een roeping:
"Roeping is het (subjectieve) idee dat iemand heeft dat hij een taak te volbrengen heeft. Deze taak kan zowel maatschappelijk (arts, verpleegster, journalist) of geestelijk zijn zoals bij priester of zuster. Roeping wordt vaak geassocieerd met de uitoefening van een vrij beroep. Het idee van roeping is de laatste decennia sterk afgenomen."
Helaas, ik geloof niet dat ik een roeping heb. Ik vind wel dat ik de leukste baan van Nederland heb. Wat kan je als wiskundedocent nu meer willen dan werken op een lerarenopleiding? De studenten zijn aardig, ik heb leuke collega's... Mijn taak? Les geven, wiskunde leren, laten zien dat het in het onderwijs gaat om leerlingen en dat je altijd het maximale uit mensen moet halen? Dat je ALTIJD uit moet gaan van het goede in de mens? Dat wiskunde verreweg het leukste vak is? Dat wiskunde belangrijk is! Dat soort dingen... het kan allemaal.
Maar feitelijk ben ik natuurlijk helemaal verkeerd bezig. Ik investeer, denk ik, wel veel in deze 'taakstelling', maar dat leidt verder natuurlijk nergens toe, maar dat is niet erg. Idealen zijn leuk, maar dat kan je niet eten.
Leuk he? Elke dag een nieuwe reflectie... Moet kunnen...
Vandaag begonnen met een nieuw project: de kledingkast. Het idee is om een wandbrede kast te maken voor alle kleding, bedde- en linnegoed, e.d. We waren er al een keer voor naar IKEA geweest, maar daar werd ik niet 'echt' vrolijk van. Na enige tijd hebben we toen maar besloten om zelf iets te maken.
Het idee is om achter 3 schermen/deuren een aantal planken te maken, een kledinglift en wellicht nog wat ladenkastjes. Deze 3 deuren kunnen dan onafhankelijk van elkaar geopend worden. Achter de middelste deur bevinden zich dan natuurlijk de belangrijkste zaken. Over de deuren zitten we nog ernstig te denken... een soort driedeurenprobleem dus... Het moet in ieder geval iets eenvoudig zijn, licht en makkelijk te bedienen.
De uitvoering van het ontwerp voor het tweepersoons bureau is bijna klaar. De werkbladen moeten nog een keer gelakt en we wachten nog even met assembleren tot de gordijnroeden geplaatst zijn... ik zal dan wel wat foto's maken. Wij zijn niet ontevreden...
Zie Ratsmodee
De zomertijd moet niet in het weekeinde, maar door de week worden ingevoerd.
Dat stelt dr. Marijke Gordijn, slaaponderzoeker aan de Rijksuniversiteit Groningen (RuG). De zomertijd die komende zaterdag op zondag wordt ingevoerd, is volgens haar qua datum weliswaar praktisch voor het bedrijfsleven, maar onhandig voor de werkende mens.
"Niemand gaat vanwege het extra uurtje eerder naar bed, omdat we er zondagochtend toch niet vroeg uit hoeven. Dat betekent extra slaaptekort en vermoeidheid op maandagochtend."
Dit laatste kunnen we geheel bevestigen... ik ga naar bed... ik weet alleen niet hoe laat... want 't is natuurlijk nog geen 2 uur... maar dan moet ik wel opschieten anders mis ik een uur...
Als jezelf eens fijn wilt kwellen dan moet je naar IKEA gaan. Loop je daar een uur of wat rond in de aangegeven looprichting, dan heb je eindelijk de kast die je wilt samengesteld, dan hebben ze wel buizen, aansluitstukken en eindstukken, maar geen planken en geen ladenkastjes. De planken komen in week 13 weer en de ladenkastjes in week 14. Met alleen buizen en aansluitstukken begin je niks, dus over een week of twee nog maar 's proberen dan... Dat is dan natuurlijk weer vragen om moelijkheden want je zal zien dat in het gunstigste geval de planken er nog zijn, de ladenkastjes inderdaad net gearriveerd zijn, maar de buizen en/of de aansluitstukken geheel zijn uitverkocht. Geweldig... 't zou een mooie aanleiding kunnen zijn van een voorjaarsdepressie...
Gisteren heb ik de hele dag gewerkt. Van 's morgens 10 tot 's avonds 9. Allemaal weer leuk, maar wel erg vermoeidend. Ik geloof nooit dat de ARBO-dienst dit zou goed moeten vinden, maar och, persoonlijk vind ik het wel prettig, efficient, dus waarom niet? Maar deze week is het toch wel een beetje al te gortig. Vanavond zit ik dan weer op de open avond, morgen is er een studiemiddag over aansluiting VO en HO en dan vrijdag doen we weer een stukje Wiskunde en Cultuur. Allemaal leuk, boeiend en interessant, maar al dat werken kost toch wel een hoop tijd...
Gelukkig valt er ook altijd een hoop te lachen. Zo schijnen sommige partiele afgeleiden erg grappig te zijn, heb ik gehoord...
"Dag papegaai" zei de pinguin.
"Dag papegaai" zei de papegaai.
"Nee" zei de pinguin, "je moet dag pinguin zeggen."
"Nee" zei de papegaai, "je moet dag pinguin zeggen."
"Ik ben een pinguin!" zei de pinguin.
"Ik ben een pinguin!" zei de papegaai.
"Stomme papegaai!" zei de pinguin.
"Stomme pinguin!" zei de papegaai.
"In mijn tijd zou je nog niet dood gevonden willen worden op een Thomos. Toen was alles wat Puch wat de klok sloeg."
Volkstuintjes in Den Haag
Het plaatje is bijna goed voor wat betreft het ding waar ik zelf op heb rondgereden, alleen dan wel in 't zwart natuurlijk... maar wel met een paarse helm en dan ook 8 jaar later... te laat...
Ik heb 'bewust' gekozen om parttime te werken. Het docentschap is inmiddels weliwaar een noodzakelijk deel van mijn bestaan geworden, maar als je niet helemaal horendol wil worden dan heb je aan een halve baan echt wel genoeg. Helemaal zonder zou ik ook niet kunnen denk ik. Ik heb 't wel 's ooit geprobeerd hoor, maar dat is niks... 't is toch een soort verslaving geloof ik. Of zou het een roeping zijn?
Ik heb tot 2005 voor 0,9 gewerkt in twee banen. Eigenlijk gaat dat gewoon niet op termijn. Op sommige momenten in het jaar zit je dan gewoon dag en nacht te werken en daar word je ook niet gelukkig van.
Inmiddels ben ik dus parttime docent, nerd en muzikant. In verband met de voorgenomen verhuizing ben ik nu ook parttime bouwvakker en klusjesman. Dat laatste is eigenlijk ook wel heel prettig. Beetje gaten vullen, plafonnetje witten, een paar plankjes maken, geweldig...
Vandaag heb ik het plafond in de woonkamer gewit, met wat dozen heen en weer geschoven en een bezoekje gebracht aan Praxis. Ook leuk... Eigenlijk is zo'n beetje werk waar je je ook nog fysiek een beetje moet inspannen wel zo gezond. Al dat denken dat leidt toch maar nergens toe...
En dan ga ik nu maar 's wat voorbereiden voor de lessen van volgende week. Iets met Wiskunde & Cultuur, wel aan dat is ook leuk...
Ik las ergens het volgende citaat:
'We willen terug naar echt klassikaal onderwijs. Twee tafeltjes langs elkaar, in rijen, en de leraar die voor de klas staat. Net als vroeger'.
Echt vroeger kan je het volgens mij niet noemen. In de periode van 1989-2000 heb ik dat 'soort onderwijs' gegeven. Toendertijd was dat al helemaal verkeerd natuurlijk, want leerlingen moesten natuurlijk zelfstandig en het liefst in groepjes werken (knipperbollenmethode?) Op de Notre Dame des Anges deden we dat toch maar niet, al die nieuwigheid dat was nergens goed voor, gewoon klassikaal les, streng maar rechtvaardig en als startend docent heb ik me toen maar gewoon aangepast. Gevolg: 11 jaar met zeer veel plezier les gegeven.
De suggestie dat dit klassikale onderwijs helemaal niets kan zijn klopt niet. Ik heb 't nooit als erg ouderwets of achterhaald ervaren. Huiswerk bespreken, uitleggen, veel vragen stellen... en dat soort dingen. Volgens mij was het helemaal niet zo dat leerlingen als levenloze consumenten alles maar over zich heen lieten komen. Integendeel, er was juist heel veel interactie, diepe gedachten, geintjes, discussies en nog veel meer van dat moois... en een hoop gezeur natuurlijk. Opletten! Doen we ook mee? Je moet dit, je moet dat... Nou ja, je moet er gewoon iets van maken.
Later heb ik op het HML een aantal jaren het tegenovergestelde gedaan. Vrijwel alles zelfstandig laten doen, individuele hulp bieden en heel af en toe een klassikale les. Dat laatste werd trouwens ook wel gewaardeerd geloof ik... Maar dat 'Montessori-onderwijs' was ook heel erg leuk om te doen, dus dat kan ook...
Mijn voorlopige conclusie omtrent het gezeur over 'nieuw leren' is dat je in het onderwijs die aanpak en methode moet kiezen die het beste werkt. Je kan van alles doen maar het andere niet laten. Zijn er klassikale momenten nodig om dingen uit te leggen? Doen! Heb je 't idee dat de leerlingen meer leren van je vak als je ze veel zelf laat uitzoeken en bespreken? Doen!
Volgens mij is het met onderwijs hetzelfde als met muziek: je hebt maar twee soorten muziek: goede en slechte muziek. Kortom: als je iets doet moet je 't goed doen. Anders kan je er beter mee kappen...
"To outsiders, INTJs may appear to project an aura of "definiteness", of self-confidence. This self-confidence, sometimes mistaken for simple arrogance by the less decisive, is actually of a very specific rather than a general nature."
"Whatever system an INTJ happens to be working on is for them the equivalent of a moral cause to an INFJ; both perfectionism and disregard for authority may come into play, as INTJs can be unsparing of both themselves and the others on the project. Anyone considered to be "slacking," including superiors, will lose their respect -- and will generally be made aware of this."
http://typelogic.com/intj.html
"INTJs are perfectionists, with a seemingly endless capacity for improving upon anything that takes their interest. What prevents them from becoming chronically bogged down in this pursuit of perfection is the pragmatism so characteristic of the type: INTJs apply (often ruthlessly) the criterion "Does it work?" to everything from their own research efforts to the prevailing social norms. This in turn produces an unusual independence of mind, freeing the INTJ from the constraints of authority, convention, or sentiment for its own sake. "
http://typelogic.com/intj.html
Heb je een probleem als je in GOOGLE intikt 'lesboer' en dat je dan als eerste hit je eigen weblog tegen komt? En dat er dan staat dat je een lesboer bent. 't Is dat ik het zelf heb geschreven, maar het hangt er natuurlijk wel een beetje van af wat je er mee bedoelt:
"De leraar voor de klas dreigt steeds meer een lesboer te worden die vooral moet uitvoeren wat anderen bedacht hebben. Voor een hoog opgeleide professional is dit natuurlijk weinig bevredigend."
Volgens van Dale:
...en dat is denk ik niet wat ik doe, maar ja, het was dan ook gekscherend bedoeld. Ook een mooi woord... gekscherend... ja die met die baard ja..
In het wiskundeonderwijs is er niet alleen een tekort aan leraren maar ook aan contacttijd. Daar moet je niet al te lang over nadenken, want volgens mij betekent dat dan dat het lerarentekort nog groter is dan in 't algemeen wordt aangenomen. Als ik het conceptversie visiedocument van 'cTWO:vernieuwingscommissie wiskunde' lees dan proef ik daar ook wel uit dat we eigenlijk nog niet helemaal goed begrijpen hoe dat werkt met dat wiskundeonderwijs. Ik ben het stuk nog aan het lezen (dat is lekker voor in de trein). Ik vind 't wel aardig dat ze spreken van 'hooggekwalificeerde docenten' in plaats van 'hoogopgeleide docenten'. Daar is namelijk een belangrijk verschil, maar dat terzijde.
Maar zoals gezegd, ik ben nog niet helemaal uitgelezen, maar ik vond het wel weer van een hoog 'het zou beter zijn als'-gehalte. Allemaal waar en allemaal goede plannen... maar HOE doe je dat?
Je hoort wel 's het voorbeeld dat als je wilt leren pianospelen je ook domme toonladders moet oefenen. Dit laatste (weet ik uit ervaring) is natuurlijk waar, maar toch ook weer niet...
Ik heb in mijn leven één keer een uur pianoles gegeven. De 'leerling' kon eigenlijk heel goed spelen (technisch gesproken), maar ze wilde leren improviseren, dus dat zou ik haar wel 's even leren!
Maar dat is niet gelukt... We hebben best lol gehad, maar ik vond het eigenlijk vreselijk! Ik kan niet begrijpen dat iemand zo goed kan spelen, maar zelf totaal geen muziek kan maken.... Geen idee heeft, als je zegt: wat vind je nu zelf leuk of mooi? Wat 'hoor' je als je deze akkoorden speelt? Hoor je dan geen muziek in je hoofd? En als ik dit speel kan je dan 'gewoon iets doen...' en dan luisteren... en spelen wat je wilt? Na een uur zijn we er maar definitief mee opgehouden.
Kleine kinderen kunnen (meestal) geen piano spelen maar wel muziek maken... Kabouters, Roodkapje, de Boze Wolf, ratata... allemaal geen probleem... rammel er maar een eind op los. Na een aantal jaren pianoles krijgen veel kinderen er geen muziek meer uit... Wel toonladders en stukkies... Niet allemaal natuurlijk en niet altijd (gelukkig niet), maar 'echt' veel lol lijken sommige kinderen er uiteindelijk niet aan te beleven. Bovendien ontbreekt het vaak aan inzicht in de structuur van de muziek. Dat laatste is waarschijnlijk ook meer wiskunde dan muziek...
Kortom: ik heb iets met muziek en ik heb veel lol in het bespelen van alle mogelijke instrumenten, vooral improviseren en ingewikkeld doen vind ik leuk, maar uitleggen kan ik het niet. Ik zou echt een volstrekt waardeloze pianoleraar zijn, denk ik. Ik snap ook nooit dat iemand het niet snapt... dat hoor je toch wel? Nee? Hoe kan dat nou?
Misschien is dat wel een mooie gedachte: net als bij pianospelen kan je kinderen de wiskunde ook aardig verpesten door vooral in te zetten op algebraïsche vaardigheden en tekstverwerken voor gevorderden. Dat moet je ook niet willen... Net zo goed als je niet moet willen dat iemand wel de afgeleide van y=ln(x²) kan berekenen maar je vreemd aan zit te kijken als je 32/48 vereenvoudigt.
Ik heb al eerder proberen uit te leggen dat de waarheid waarschijnlijk weer op een hoger plan ligt, althans dat is wel te hopen. Iemand die roept dan de grafische rekenmachine en de formulekaart de wortel van het kwaad zijn kan je niet 'echt' serieus nemen, vind ik, maar misschien is het grappig bedoeld... of zoiets...
Het bovengenoemd visiestuk vind ik wel goed. 't Is genuanceerd, lijkt me zeer deskundig en bevat een aantal hele duidelijke standpunten waar ik eigenlijk veel van verwacht. Ik moet alleen het stuk over ICT nog eens goed lezen, want volgens mij zijn ze wat ICT betreft de 'C' een beetje vergeten!
Maar goed daar kunnen we natuurlijk nog iets aan doen!
Onlangs in Blijdorp dacht ik 's een foto te maken door het gaas heen... dat ging wel, maar ik weet niet goed wat ik zie:
Eigenlijk meer een soort hallucinatie...
Vandaag een nieuw recept toegevoegd. Kip met kerrie, eenvoudig, maar smakelijk...
Zie ook:
Ach, een mens moet ook eten...
Het gaat hier in Den Haag goed te keer, weersgewijs zullen we maar zeggen... Op de website van het KNMI kan je van alles lezen over het weer, windhozen, natte augustus en de hete zomer van 2006... met dit soort weer misschien een aardige bezigheid.
"Juli 2006 was de warmste maand die Nederland ooit heeft gekend. Dat wil zeggen sinds de metingen begonnen in 1706. Vrijwel alle warmterecords en ook veel andere records zijn gesneuveld."
Kortom, eerst maar 's een boterham...
Ik heb ooit een testje gedaan via http://www.123test.nl/ waar het volgende uitkwam:
Je bent te typeren als een kunstenaar.
Een kunstenaar is vooral creatief. Creatieve mensen zien dingen vaak op een aparte manier. Ze hebben er behoefte aan om mooie dingen te maken of mooie oplossingen te bedenken. Voorbeelden zijn een journalist, programmamaker, reclameontwerper of schrijver. Voorbeelden van meer voor de hand liggende creatieve beroepen zijn cartoonist, muzikant, architect of kunstschilder.
Dat is niet heel erg gek natuurlijk, maar wat lees ik in de COLLECTIEVE ARBEIDSOVEREENKOMST VOOR HET HOGER BEROEPSONDERWIJS?
Artikel G-5 Werktijden uitvoerende kunstenaars
Voor uitvoerende kunstenaars geldt een werktijdenregeling die mogelijkheden biedt om zonodig tijdens normale werktijden het beroep uit te oefenen.
Kijk dat is interessant... geloof ik... maar die testjes blijven leuk natuurlijk. Zo scroor ik altijd erg hoog op abstract conceptualiseren:
Je score voor abstract conceptualiseren is 4.5, dit betekent dat je meer dan de meeste anderen gericht bent op abstracte conceptualisaties. Dit betekent dat je er vooral de voorkeur aan geeft om:
Toch niet vreemd dat de meeste mensen niet weten waar ik het over heb.... 't Is gewoon veel te abstract allemaal...
Vandaag kregen we hoog bezoek....
Nog niet zo erg lang geleden zag ik deze 6 meter hoge kraai in Delft bij het station staan:
Nu vroeg ik me wel af wat dat was...
Dus dat is dan gelukkig ook weer opgelost...