• MENU >>
• Weblog
• Achtergronden
• Archief
• RSS Feed
• Login

 Jammer

Ik geloof dat ik op de lagere school al in een bandje zat. Dat moet een behoorlijk armoedig zooitje geweest zijn. Ik geloof dat Johan accordeon speelde, Fred drumde op zeepdozen en ik denk dat ik toen de zanger was met het idee dat ik misschien wel bassist zou moeten kunnen worden, op termijn dan, want een instrument bespelen deed ik toen nog niet. We oefenden op een woonboot aan de Merwedekade. De vader van Fred had een parlevinker, geloof ik. Het was een tijd dat op de kamers van mijn broer en zus de foto’s van de Beatles, de Rolling Stones, Dave Barry, e.d. aan de muren hingen. Volgens mij waren we zelf wel gek van de Monkeys, maar dat was waarschijnlijk meer vanwege de TV-serie.

Muziek maken doe ik erg graag, maar zingen in het openbaar doe ik alleen met grote tegenzin en alleen als het echt niet anders kan. Je kunt je misschien voorstellen dat ik destijds als pianist van het schoolcabaret er min en meer ingeluisd moet zijn om het lied ‘faalangst’ in het openbaar te zingen. Ik had een tekst van een collega op muziek gezet en ter illustratie zelf even op een cassette gezet zodat iedereen een beetje een idee zou krijgen. Uiteindelijk heeft dat geresulteerd in het live uitvoeren en zelfs het opnemen voor een CD van het nummer. Gelukkig gaat het over ‘faalangst’ en dat klopt ook wel. Je kan het horen maar ‘t past er wel bij, zullen we maar zeggen, ook al is het niet helemaal een bewuste keuze.

Eigenlijk is dat wat ik het meeste mis nu. Op zo’n schooltje (en later ook) is altijd wel iets te doen in muzikale zin. Vreemd genoeg heb ik altijd wel een aantal zeer muzikale collega’s gevonden waarmee we muziek hebben gemaakt. Een aantal jaren heb ik het schoolcabaret op de piano begeleid. Daarnaast was er natuurlijk ‘Castle Lane Rock’-gebeuren. Leerlingen schrijven teksten die op muziek gezet worden en samen met een aantal collega’s wordt er opgetreden. Ik speelde basgitaar en de leukste reactie die ik ooit gehoord heb is dat een leerling het wel heel leuk vond dat ik mee deed maar het wel jammer vond dat ze niet gehoord had wat ik nu eigenlijk allemaal stond te doen.

De muzieklessen waren niet helemaal overgekomen, denk ik, want zonder een beetje bas blijft er niet zo heel veel over van dat soort muziek. Misschien ben ik in het diepst van mijn wezen wel een bassist. Het valt niet op, ik sta zo’n een beetje op de achtergrond, maar als ik niks doe dan lijkt het nergens op, zoiets... Ik moest er aan denken toen ik las waar ik in het kader van ‘Innovatief onderwijs’ mee bezig heb gehouden. Waarschijnlijk is dat wat ik er zelf over verteld heb, maar het lijkt hetzelfde proces als die leerling: leuk dat je mee deed, maar jammer dat ik niet gehoord heb wat je allemaal stond te doen…

Geef een reactie op dit bericht

DoubleYouSee