• MENU >>
• Weblog
• Achtergronden
• Archief
• RSS Feed
• Login

 Over toonladders en wiskunde

In het wiskundeonderwijs is er niet alleen een tekort aan leraren maar ook aan contacttijd. Daar moet je niet al te lang over nadenken, want volgens mij betekent dat dan dat het lerarentekort nog groter is dan in 't algemeen wordt aangenomen. Als ik het conceptversie visiedocument van 'cTWO:vernieuwingscommissie wiskunde' lees dan proef ik daar ook wel uit dat we eigenlijk nog niet helemaal goed begrijpen hoe dat werkt met dat wiskundeonderwijs. Ik ben het stuk nog aan het lezen (dat is lekker voor in de trein). Ik vind 't wel aardig dat ze spreken van 'hooggekwalificeerde docenten' in plaats van 'hoogopgeleide docenten'. Daar is namelijk een belangrijk verschil, maar dat terzijde.

Maar zoals gezegd, ik ben nog niet helemaal uitgelezen, maar ik vond het wel weer van een hoog 'het zou beter zijn als'-gehalte. Allemaal waar en allemaal goede plannen... maar HOE doe je dat?

Je hoort wel 's het voorbeeld dat als je wilt leren pianospelen je ook domme toonladders moet oefenen. Dit laatste (weet ik uit ervaring) is natuurlijk waar, maar toch ook weer niet...

Ik heb in mijn leven één keer een uur pianoles gegeven. De 'leerling' kon eigenlijk heel goed spelen (technisch gesproken), maar ze wilde leren improviseren, dus dat zou ik haar wel 's even leren!

Maar dat is niet gelukt... We hebben best lol gehad, maar ik vond het eigenlijk vreselijk! Ik kan niet begrijpen dat iemand zo goed kan spelen, maar zelf totaal geen muziek kan maken.... Geen idee heeft, als je zegt: wat vind je nu zelf leuk of mooi? Wat 'hoor' je als je deze akkoorden speelt? Hoor je dan geen muziek in je hoofd? En als ik dit speel kan je dan 'gewoon iets doen...' en dan luisteren... en spelen wat je wilt? Na een uur zijn we er maar definitief mee opgehouden.

Kleine kinderen kunnen (meestal) geen piano spelen maar wel muziek maken... Kabouters, Roodkapje, de Boze Wolf, ratata... allemaal geen probleem... rammel er maar een eind op los. Na een aantal jaren pianoles krijgen veel kinderen er geen muziek meer uit... Wel toonladders en stukkies... Niet allemaal natuurlijk en niet altijd (gelukkig niet), maar 'echt' veel lol lijken sommige kinderen er uiteindelijk niet aan te beleven. Bovendien ontbreekt het vaak aan inzicht in de structuur van de muziek. Dat laatste is waarschijnlijk ook meer wiskunde dan muziek...

Kortom: ik heb iets met muziek en ik heb veel lol in het bespelen van alle mogelijke instrumenten, vooral improviseren en ingewikkeld doen vind ik leuk, maar uitleggen kan ik het niet. Ik zou echt een volstrekt waardeloze pianoleraar zijn, denk ik. Ik snap ook nooit dat iemand het niet snapt... dat hoor je toch wel? Nee? Hoe kan dat nou?

Misschien is dat wel een mooie gedachte: net als bij pianospelen kan je kinderen de wiskunde ook aardig verpesten door vooral in te zetten op algebraïsche vaardigheden en tekstverwerken voor gevorderden. Dat moet je ook niet willen... Net zo goed als je niet moet willen dat iemand wel de afgeleide van y=ln(x²) kan berekenen maar je vreemd aan zit te kijken als je ³²/₄₈ vereenvoudigt.

Ik heb al eerder proberen uit te leggen dat de waarheid waarschijnlijk weer op een hoger plan ligt, althans dat is wel te hopen. Iemand die roept dan de grafische rekenmachine en de formulekaart de wortel van het kwaad zijn kan je niet 'echt' serieus nemen, vind ik, maar misschien is het grappig bedoeld... of zoiets...

Het bovengenoemd visiestuk vind ik wel goed. 't Is genuanceerd, lijkt me zeer deskundig en bevat een aantal hele duidelijke standpunten waar ik eigenlijk veel van verwacht. Ik moet alleen het stuk over ICT nog eens goed lezen, want volgens mij zijn ze wat ICT betreft de 'C' een beetje vergeten!

Maar goed daar kunnen we natuurlijk nog iets aan doen!

Geef een reactie op dit bericht

DoubleYouSee