In algemene zin kunnen we langzamerhand wel de conclusie trekken dat de lerarenopleiding ernstig te kort schiet in haar informatievoorziening en het gebruik van de middelen die dat zouden moeten faciliteren. De ICT-middelen die worden ingezet voldoen volgens mij niet aan de meest basale kwaliteitseisen. Voor wat betreft de visie op het gebruik van ICT in het onderwijs zullen we ’t dan maar niet hebben.
Heel af en toe zie ik nog wel ’s een soort van (voorlopig) plan voorbij komen hoe dat nu moet met dat ICT in ons onderwijs. Ik meen zelfs ooit een Beleidsplan ICT en Onderwijs 2008 te hebben gezien waarin allerlei concrete aanbevelingen werden gedaan om de problemen nu eens goed aan te pakken. Maar nooit meer iets over gehoord.
In het licht van recente gebeurtenissen wordt steeds meer duidelijk dat de onduidelijkheid wel heel erg groot is. Er gaat van alles mis waar dat niet nodig zou zijn geweest. Ik word dagelijks meermalen bestookt met vragen van studenten over dingen waarvan niet duidelijk is hoe dat zit, waar het staat, hoe je dat had moeten weten, wat kan en wat niet kan en hoe je dat in de toekomst zou kunnen vermijden.
De neiging is groot om me er mee te gaan willen bemoeien maar dat ga ik niet doen. In het verleden is meermalen gebleken dat dit geen enkele zin heeft. Zelf als je met inzet van eigen middelen en tijd (uren, dagen, maanden, jaren) het goede voorbeeld geeft leidt dit niet tot enig 'licht in de duisternis'. Sterker nog: het lijkt wel of het steeds erger wordt.
Het is niet handig, maar wat kan je doen? Tegen zoveel onwil en onvermogen kan ik zelfs niet op. Dus doe ik maar gewoon wat ik zelf denk dat er moet gebeuren. Investeren, investeren,… en verder kan iedereen de boom in. Just another monkey.
Geef een reactie op dit bericht