• MENU >>
• Weblog
• Achtergronden
• Archief
• RSS Feed
• Login

 Zelfstandig leren

Ik heb laatst een stukkie geschreven over 'baas in eigen klaslokaal'. Op zich (volgens mij) niet zo erg schokkend, maar 't idee klopt toch wel. Als docent ben je verantwoordelijk voor het onderwijs dat je geeft. Vaak betekent dit dat je bij een cursus van alles moet doen om het een beetje behapbaar te maken en soms moet je zelfs een compleet eigen invulling geven. Als dat kan dan moet je dat natuurlijk altijd doen. Als je als docent ziet dat het boek niet helemaal het gewenste effect heeft dan zul je iets moeten doen. Als je iets wilt met ICT en wiskunde voor de lerarenopleiding dan zal je toch echt zelf iets moeten bedenken...

Heel soms kom je er dan achter dat zelfs je collega's geen idee hebben waar je mee bezig bent. Dat is wel begrijpelijk. Ik ben zelf ook altijd al heel blij als ik mijn eigen zaakjes (een beetje) op orde heb. Erg veel tijd om je eens ernstig te verdiepen in wat die collega's van mij allemaal uitvreten is er meestal niet of nauwelijks. Dus ik ga er maar van uit dat dit voor iedereen geldt. Toch is dat wel erg jammer ergens, want volgens mij kan je veel leren van elkaar. Maar ja, druk druk druk...

Laat ik het nog maar 's proberen uit te leggen. Er is in het algemeen een neiging om studenten aan het handje te nemen. Dat is bij sommige vakken ook echt noodzakelijk omdat het ander niets wordt, maar niet altijd. Vooral bij ICT vind ik dat je studenten veel vrijheid moet geven om 'dingen' te onderzoeken. Dus geen 'knoppencursus' of opdrachten in de sfeer van 'doe dit doe dat'. Nee, zo moet je dan niet doen. Ik denk dat je een rijke omgeving moet bieden met vooral 'veel' en 'mooie mogelijkheden'. Laat studenten dan zelf maar 's ondervinden waar hun interesse naar uit gaat. Dus laat veel zien en laat iedereen zich verdiepen in de zaken die nieuw, interessant of van belang lijken te zijn.

Bij het vakproject wiskunde & ICT bied ik een hele grote verzameling van 'studieobjecten' aan. Het grappige is dat iedereen er dan wat anders uithaalt. Dat is goed. Vooral op het gebied van ICT zijn de verschillen tussen studenten onderling groot. Als je dat dan een beetje handig aanpakt is er voor iedereen wat te halen. Je weet ook niet van te voren wat werkt en wat zinvol is.

Als een student bijvoorbeeld na het vakproject nog niet weet hoe je een beetje handig een grafiekje kan tekenen dat je in WORD kan plakken dan heeft ie toch wel ernstig iets gemist. Te snel gedacht dat lukt allemaal wel, niet interessant... te druk, te veel... je zegt het maar. Dat is niet erg, want op dat moment moet gewoon iedereen weten dat ie dat wel zou moeten kunnen, dus... zoek het uit, ga het vragen en stel je niet aan! Een leven lang leren dus!

Kortom: als je van elkaar niet weet wat je doet dan kan je voor onaangename verrassingen komen te  staan. Persoonlijk word ik er af en toe wel een beetje moedeloos van. Je investeert en je investeert maar erg veel zin lijkt het af en toe toch niet te hebben.

Misschien ligt het aan mij, maar ik vind dat je studenten een eigen verantwoordelijkheid moet geven. Nemen ze die verantwoordelijkheid niet dan zullen ze daar op termijn last van krijgen. Dat is niet erg, want hopelijk weten ze dan toch hoe ze dat kunnen 'repareren'. Je mag toch hopen dat ze zich niet passief gaan neer leggen bij het feit dat ze hun werk niet gedaan hebben en dan de rest van hun leven in onwetendheid zullen moeten doorbrengen. Natuurlijk niet... Leren is een voorrecht, grijp die kans... doe je dat niet dan ben je een sukkel! Ik denk niet dat het mijn taak is om (bijna) volwassen mensen aan het handje te nemen en precies te vertellen wat ze wel en niet moeten doen...

Geef een reactie op dit bericht

DoubleYouSee